دلیل اصلی استقبال از رم‌های ECC این است که از خطاهای داده در حافظه سرور جلوگیری می‌کند و ثبات عملکرد سیستم را تضمین می‌کند. مهم‌ترین قسمت برای جلوگیری از خطای داده‌ها در رم سرور است که به طور موقت داده‌ها را ذخیره می‌کند، بنابراین حافظه ECC را می‌توان ECC RAM نیز نامید. به طور کلی، حافظه ECC با حافظه غیر ECC تفاوت دارد زیرا از کدهای تصحیح خطا برای تصحیح داده‌های حافظه استفاده می‌کند. در این مورد، ممکن است برای شما سوال بوجود بیاید که کدام حافظه، ECC یا حافظه Non ECC برای استفاده ما مناسب‌تر است؟ بیایید حافظه ECC و در مقابل حافظه غیر ECC را بررسی کنیم.

حافظه ECC و Non ECC چیست؟

ECC نوعی حافظه سرور است که داده‌های حافظه را برای خطاها کنترل می‌کند تا از سیستم شما در برابر تهدیدات احتمالی محافظت کند. ایده اصلی اضافه کردن یک تراشه کامپیوتر نهم به رم سرور است. وظیفه اصلی این تراشه نهم این است که به طور انحصاری وظیفه بررسی خطاها و تصحیح آنها را بر عهده دارد. حافظه غیر ECC تنها دارای هشت تراشه است و نظارت بر داده‌ها و تصحیح خطا را انجام نمی‌دهد که بزرگ‌ترین تفاوت بین حافظه ECC و Non ECC است.

اما چرا خطا وجود دارد؟ دو نوع اصلی خطا وجود دارد: خطاهای حافظه و واحد، در حالی که خطاهای واحد رایج‌ترین هستند. خطاهای حافظه به دلیل اختلالات الکتریکی و مغناطیسی در داخل کامپیوتر است که باعث می‌شود DRAM خود به خود به حالت مخالف منتقل شود.

خطاهای واحد (Unit errors) به روش‌های نامحسوسی رخ می‌دهد و تأثیر کمی بر داده‌ها دارد، اما همچنان تا حدودی بر سیستم عامل تأثیر می‌گذارد. همچنین یک خطای حافظه واحد وجود دارد که شامل خطاهای سخت و نرم است. خطاهای سخت بیشتر عوامل فیزیکی مانند تغییرات ولتاژ، شوک و دما هستند. خطاهای نرم به دلیل نوشتن داده‌هایی ایجاد می‌شوند که مطابق انتظار نیستند. هنگامی که داده‌ها از رم سرور وارد و خارج می شوند، مقداری خرابی رخ می‌دهد.